İhtiyaç...

İlk başta pek bir beklentim yoktu hayattan.Sonra ihtiyaçlarım çıktı ortaya sonrada zevklerim.Sonra sen çıktın karşıma.Benim için sadece "zevk" tin yani ben öyle sanıyordum sen gidene kadar.Sonra anladım ki sen ihtiyaçmışsın benim için.Sen bir geldin dağıldı dünyam.Sonra gittin, sanki hiç gelmemiş gibi.Seni aradım otobüs duraklarında, meyhanelerde, sokaklarda.Sen yoktun yağmur vardı, kar vardı, rüzgar vardı sadece.Dar sokaklar da duyulan ıslık vardı bide.Sonra bıraktım aramayı vazgeçtim korktum.Ama asla sıkılmadım seni aramaktan bıkmadım kayıplardan.Sonra hüzün oldun buldum seni, yalnızlık oldun buldum seni, ölüm oldun buldum seni, kavga oldun sokakta, gece oldun gündüze, kabus oldun geceme.Sonra tekrar gittin.Her gidişinde bekledi kalbim seni ama ben beklemedim.

Niçin Savaşıyorum?

Niçin savaşıyorum?Neden pes etmedim oyunun başında.Neden acı çekmeye devam ediyorum.Savaş bitince ne olacak cennet mi? Yoksa cehennem mi?Aslında cehennemi yaşıyoruz bu hayat da cenneti de.Ama bazı zamanlar farkını ayıramıyoruz.Benim içinse hayat farkı bulmaktı hep.Tam buldum dediğim an cennete dönüştü hayatım.Elimden kaçırdığımda ise tam bir cehennemdi ortalık.Etrafım melekler ile doluyken gidip şeytana aşık oldum hep.Belkide yapamıyorum dur beceremiyorum dur yaşamayı.Belkide savaş için fazla iyiyimdir.Hayatımı düzene sokmak için daha kaç kişinin hayatını bozmalıyım.Rahata kavuşmak için kaç kişi rahatsız etmeliyim. Eskiden tam bir "Pislik" tim.Herkesle kavga eder sadece çıkarlarımı düşünürdüm.Sonra büyüdüm biraz düşünmeye hak vermeye başladım.Sonra biraz daha büyüdüm, hayatımdaki etiketleri kaldırdım .Artık insanlar benim için sadece insandı.Sonra çizgimi buldum.Silip doğrusunu çizdim, önemli olanda bu, insanların sizin için çizdiği çizgide yürümek zorunda değilsiniz.Herkes kendi çizgisini kendi çizebilir.Önemli olan doğru çizgiyi çekmektir.Bazen hayatınızda olanlar çizginizin kaymasına yol açabilir.Yada çizginiz sizi sınırlayabilir o zaman tek yapmanız gereken "Siktir" edip çizgiyi başka yere çizmek olacaktır.Çizgiler zamanla silinir geriye sadece izleri kalır.Çizginizi başkasının çizmesine izin vermeyin!

Bazen ölmek iyi geliyor insana...

Bazen ölmek iyi geliyor insana.Gözünü kapatmak, bırakmak kendini yalnızlığa.Yaşayanların ne yaptığı umurun da olmadan.Kalbin kırılmadan, ağlamadan, insanların ağzından çıkan kin ve nefretler olmadan.Sadece sessizlik.İnsanların sesleri yok, kuşların cıvıltısı, yağmurun sesi yok.Sadece sessizlik.Siyah bir sessizlik.Sen yoksun orada, senin acın yok orada, kırmak için bir kalp yok orada.Sadece sessizlik var.Alçak tavanlı dar bir ev var orada.Ben her sabah biraz ölürüm...